یکی از شاگردان شیوانا ماهیگیر جوان و بسیار ماهری در صید ماهی بود. او شناگری ورزیده بود که به راحتی می توانست در اعماق آب برای چند دقیقه دوام آورد و به همین خاطر گاهی به صید مروارید هم می پرداخت.
روزی ماهیگیر جوان نزد شیوانا آمد و به او گفت: "در محله ما پسر جوان و تنومندی است که فن کشتی و درگیری روی خاک را به خوبی بلد است. من هر وقت از سر کار برمی گردم او در مقابل جمع جلوی مرا می گیرد و از من می خواهد اگر جرأت دارم با او رو به روی اهالی محل کشتی بگیرم. البته تا به حال هر که با او کشتی گرفته زمین خورده و به شدت آسیب دیده و من چون می دانم چه اتفاقی برایم می افتد همیشه به بهانه ای میدان را واگذار می کنم و باعث می شوم اهالی به من بخندند و مرا ترسو بخوانند.
نکته اینجاست که در این محله دختری است که دلباخته اش شده ام و پدرش شرط ازدواج مرا فراهم کردن تعدادی مشخص مروارید تعیین کرده است. هر بار که این جوان قلدر و کشتی گیر جلوی مرا می گیرد و من از مبارزه شانه خالی می کنم او مرا به شدت تحقیر می کند و من در مقابل این دختر و پدرش بسیار شرمنده می شوم. پدر دختر هم به عنوان جریمه یکی به مرواریدها اضافه می کند. تا الآن تعداد مرواریدهایی که باید برای رضایت پدر محبوبم بپردازم به هفت مروارید رسیده است. می خواستم راهی به من نشان دهید که از شر این مزاحم خلاص شوم طوری که دیگر سر به سر من نگذارد. اگر کار همین طوری پیش برود من دیگر نمی توانم جلوی اهل محل و خانواده محبوبم سر بلند کنم."
شیوانا کمی فکر کرد و سپس گفت: "فردا من و تعدادی از شاگردان در محله شما حاضر می شویم. تو هر چه را من گفتم بپذیر."
فردای آن روز وقتی ماهیگیر جوان از سر کار بازمی گشت و محله هم از جمعیت پر بود، دوباره کشتی گیر قلدر سر و کله اش پیدا شد و یقه پیراهن ماهیگیر را گرفت و به او گفت که اگر جرأت و مردانگی دارد با او جلوی جمع کشتی بگیرد و در غیر این صورت بپذیرد که فردی ترسو و بزدل است و کفش های او را ببوسد."
شیوانا بلافاصله نزدیک آن دو رفت و با صدای بلند گفت: "من انجام این مسابقه کشتی را می پذیرم به شرطی که زمان و مکان و جایزه آن را من تعیین کنم."
کشتی گیر قلدر که از مهارت و توانایی خود مطمئن بود فوراً پیشنهاد شیوانا را پذیرفت. ماهیگیر هم با شک و تردید طبق توافق قبلی موافقت خود را اعلام کرد. شیوانا گفت: "بسیار خوب فردا رأس ظهر همه اهالی دهکده کنار ساحل دریاچه مجاور دهکده جمع شوند و این مسابقه را تماشا کنند. هر کدام از طرفین مسابقه هم که باختند باید هفت مروارید به طرف دیگر به عنوان جریمه بپردازد."
کشتی گیر با خنده تمام شرایط را قبول کرد و ماهیگیر هم به ناچار با گفته شیوانا موافقت نمود. ظهر روز بعد همه اهل دهکده از جمله خانواده دختر مورد علاقه ماهیگیر کنار ساحل دریاچه جمع شدند. کشتی گیر قلدر با خوشحالی روی ماسه های دریاچه بالا و پایین می پرید و ماهیگیر جوان را مسخره می کرد که به زودی او را زمین گیر خواهد کرد. ماهیگیر جوان هم مات و مبهوت به شیوانا نگاه می کرد و نمی دانست چه بگوید.
شیوانا روی یک بلندی ایستاد و گفت: "بسیار خوب! زمان مسابقه مشخص شد که چند دقیقه دیگر است. جایزه هم که طبق توافق هفت عدد مروارید است. اما مکان مسابقه اینجا ساحل دریاچه نیست بلکه در داخل آب و در بخش عمیق دریاچه است. ماهیگیر و کشتی گیر را سوار قایق کنید و آنها را وسط دریاچه داخل آب بیندازید. آن کس که کشتی را باخت باید هفت مروارید را بپردازد.
کشتی گیر که غافلگیر شده بود برای اینکه جلوی اهل دهکده کم نیاورد شرط را پذیرفت و با قایق همراه ماهیگیر به بخش عمیق دریاچه رفت. به محض اینکه آنجا رسیدند ماهیگیر کشتی گیر را بغل گرفت و همراه او داخل آب پرید.
بدیهی است که به دلیل مهارت بی نظیر ماهیگیر در شنا و دوام آوردن در عمق آب او می توانست به راحتی کشتی گیر را در زیر آب به دام اندازد و وادار به تسلیم کند. بعد از چند دقیقه کشتی گیر بی حال و از کار افتاده روی دست های ماهیگیر داخل قایق انداخته شد. شیوانا نیز بلافاصله نتیجه مسابقه را اعلام کرد و به کشتی گیر که از وحشت غرق شدن دست و پایش را گم کرده بود گفت: "باید جلوی جمع هفت مروارید را به هر قیمتی که شده از دوستان و آشنایان خود قرض بگیرد و تحویل ماهیگیر دهد."
کشتی گیر چنین کرد و روز بعد از فرط خجالت و شرمندگی دهکده شیوانا را برای همیشه ترک کرد و رفت. ماهیگیر جوان با خوشحالی نزد شیوانا آمد و گفت: "چرا این اتفاق افتاد!؟"
و شیوانا لبخند زنان گفت: "همه قدرت و هیبت کشتی گیر فقط روی خاک معنا پیدا می کرد. قدرت و مهارت تو هم روی آب ظاهر می شد. تو باید خاک را از او می گرفتی و در میدان قدرت خودت یعنی روی آب به مبارزه می پرداختی. من این جا به جایی ساده را برای تو انجام دادم. بقیه اش کار خودت بود. از این به بعد هر وقت دیدی جایی ضعیف عمل می کنی و کسی قوی تر ظاهر می شود و تو از بابت ضعف خودت آسیب می بینی، سریع به این فکر کن که میدان قدرت تو و حوزه ضعف رقیب کجاست. بعد بلافاصله به میدان قدرت خودت برو و آنجا با حریف مبارزه کن. وقتی در میدان قدرت حریف مبارزه کنی سرنوشتی جز شکست نخواهی داشت و در خوشبینانه ترین حالت می توانی با هزینه و زحمت و دردسر فراوان پیروز شوی. ولی وقتی در میدان قدرت خودت حریف را به دام می اندازی می توانی با صرف کمترین قدرت و در ساده ترین شکل پیروز شوی و برای همیشه حریف را از گود خارج کنی. این ساده ترین قاعده مبارزه است."