شیوانا از روستایی می گذشت. به دو کشاورز برخورد می کند. هر یک از او می خواهند که دعایی برایشان داشته باشد... شیوانا رو به کشاورز اول می کند و می گوید: تو خواستار چه هستی؟
می گوید من مال و منال می خواهم که فقر کمرم را خم کرده است.
شیوانا می فرماید برو که هستی شنواست و اگر هین خواسته را از درونت بخواهی به آن می رسی و نیازی به دعای چون منی نداری. رو به دهقان دوم می کند که تو چه؟
او می گوید من خواهان تمام لذت دنیایم!
شیوانا می گوید: هستی صدای تو را هم شنید.
سال ها می گذرد...
روزی شیوانا با پیروانش از شهری می گذشت که خان آن شهر به استقبال می آید که ای شیوانای بزرگ. دعای تو کارساز بود چرا که من امروز خان این دیارم و خدم وحشمی دارم چنین و چنان...
شیوانا گفت: هستی پیام تو را شنید که هستی شنوا و بیناست. خان می گوید: اما آن یکی دهقان چه... او در خرابه ای نزدیک قبرستان مست و لا یعقل به زندگی در حالت دایم الخمری گرفتار است.
شیوانا گفت: او تمام لذت های دنیا را می خواست و اکنون صاحب تمام لذت ها است.