روزگاری مردی فاضل زندگی می کرد و هشت سال تمام مشتاق بود راه خداوند را بیابد؛ او هر روز از دیگران جدا می شد و دعا می کرد تا روزی با یکی از اولیای خدا و یا مرشدی آشنا شود.
یک روز هم چنان که دعا می کرد، ندایی به او گفت به جایی برود در آنجا مردی را خواهد دید که راه حقیقت و خداوند را نشانش خواهد داد.
مرد وقتی این ندا را شنید، بی اندازه مسرور شد و به جایی که به او گفته شده بود، رفت. در آنجا با دیدن مردی ساده، متواضع و فقیر با لباس های مندرس و پاهایی خاک آلود، متعجب شد!
مرد آن اطراف را کاملاً نگاه کرد اما کس دیگری را ندید. بنابراین به مرد فقیر رو کرد و گفت: روز شما به خیر.
مرد فقیر به آرامی پاسخ داد: هیچ وقت روز شری نداشته ام!
پس مرد فاضل گفت: خداوند تو را خوشبخت کند!
مرد فقیر پاسخ داد: هیچ گاه بدبخت نبوده ام!!!
تعجب مرد فاضل بیشتر شد: همیشه خوشحال باشید...
مرد فقیر پاسخ داد: هیچ گاه غمگین نبوده ام!!!
مرد فاضل گفت: هیچ سر درنمی آورم. خواهش می کنم بیشتر به من توضیح دهید.
مرد فقیر گفت: با خوشحالی این کار را می کنم.
تو روزی خیر را برایم آرزو کردی در حالیکه من هرگز روز شری نداشته ام زیرا در همه حال، خدا را ستایش می کنم. اگر باران ببارد یا برف، اگر هوا خوب باشد یا بد، من هم چنان خدا را می پرستم. اگر تحقیر شوم و هیچ انسانی دوستم نباشد، باز خدا را ستایش می کنم و از او یاری می خواهم بنابراین هیچ گاه روز شری نداشته ام... تو برایم خوشبختی آرزو کردی در حالیکه من هیچ وقت بدبخت نبوده ام زیرا همیشه به درگاه خداوند متوسل بوده ام و می دانم هرگاه که خدا چیزی بر من نازل کند، آن بهترین است و با خوشحالی هر آنچه را برایم پیش بیاید، می پذیرم. سلامت یا بیماری، سعادت یا دشمنی، خوشی یا غم، همه هدیه هایی از سوی خداوند هستند... تو برایم خوشحالی آرزو کردی، در حالیکه من هیچ گاه غمگین نبوده ام زیرا عمیق ترین آرزوی قلبی من، زندگی کردن بنا بر خواست و اراده خداوند است...

سعادتمند کسی است که به مشکلات زندگی بخندد

(شکسپیر)